逐節對照
- พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ - พวกเขาเรียกร้อง และพระองค์ก็ให้นกกระทา และให้รับประทานอาหารที่ตกลงจากฟ้าจนอิ่มหนำ
- 新标点和合本 - 他们一求，他就使鹌鹑飞来， 并用天上的粮食叫他们饱足。
- 和合本2010（上帝版-简体） - 他们祈求，他就使鹌鹑飞来， 并用天上的粮食使他们饱足。
- 和合本2010（神版-简体） - 他们祈求，他就使鹌鹑飞来， 并用天上的粮食使他们饱足。
- 当代译本 - 他们祈求， 祂就赐下鹌鹑，降下天粮， 叫他们饱足。
- 圣经新译本 - 他们一求，他就使鹌鹑飞来， 并且用天上的粮食使他们饱足。
- 中文标准译本 - 他们祈求，他就使鹌鹑飞来， 并用天上的粮食使他们饱足。
- 现代标点和合本 - 他们一求，他就使鹌鹑飞来， 并用天上的粮食叫他们饱足。
- 和合本（拼音版） - 他们一求，他就使鹌鹑飞来， 并用天上的粮食叫他们饱足。
- New International Version - They asked, and he brought them quail; he fed them well with the bread of heaven.
- New International Reader's Version - They asked for meat, and he brought them quail. He fed them well with manna, the bread of heaven.
- English Standard Version - They asked, and he brought quail, and gave them bread from heaven in abundance.
- New Living Translation - They asked for meat, and he sent them quail; he satisfied their hunger with manna—bread from heaven.
- Christian Standard Bible - They asked, and he brought quail and satisfied them with bread from heaven.
- New American Standard Bible - They asked, and He brought quail, And satisfied them with the bread of heaven.
- New King James Version - The people asked, and He brought quail, And satisfied them with the bread of heaven.
- Amplified Bible - The Israelites asked, and He brought quail, And satisfied them with the bread of heaven.
- American Standard Version - They asked, and he brought quails, And satisfied them with the bread of heaven.
- King James Version - The people asked, and he brought quails, and satisfied them with the bread of heaven.
- New English Translation - They asked for food, and he sent quails; he satisfied them with food from the sky.
- World English Bible - They asked, and he brought quails, and satisfied them with the bread of the sky.
- 新標點和合本 - 他們一求，他就使鵪鶉飛來， 並用天上的糧食叫他們飽足。
- 和合本2010（上帝版-繁體） - 他們祈求，他就使鵪鶉飛來， 並用天上的糧食使他們飽足。
- 和合本2010（神版-繁體） - 他們祈求，他就使鵪鶉飛來， 並用天上的糧食使他們飽足。
- 當代譯本 - 他們祈求， 祂就賜下鵪鶉，降下天糧， 叫他們飽足。
- 聖經新譯本 - 他們一求，他就使鵪鶉飛來， 並且用天上的糧食使他們飽足。
- 呂振中譯本 - 他們 一求，他就使鵪鶉 飛 來， 用天上的糧食讓他們飽足。
- 中文標準譯本 - 他們祈求，他就使鵪鶉飛來， 並用天上的糧食使他們飽足。
- 現代標點和合本 - 他們一求，他就使鵪鶉飛來， 並用天上的糧食叫他們飽足。
- 文理和合譯本 - 應其所求、使鶉至止、飽以天糧兮、
- 文理委辦譯本 - 主使鵪鶉咸集、自天降餅、俾民果腹、應民所求兮、
- 施約瑟淺文理新舊約聖經 - 民一祈求、主即使鵪鶉飛來、將天上之糧、賜之得飽、
- 吳經熊文理聖詠與新經全集 - 應民求。集鵪鶉。降天糧。實其腹。
- Nueva Versión Internacional - Pidió el pueblo comida, y les envió codornices; los sació con pan del cielo.
- 현대인의 성경 - 그들이 요구하므로 메추라기를 보내 주시고 하늘의 양식으로 그들을 만족하게 하셨다.
- Новый Русский Перевод - Поэтому возгорелся гнев Господень на Его народ, и возгнушался Он Своим наследием.
- Восточный перевод - Поэтому возгорелся гнев Вечного на Его народ, и возгнушался Он Своим наследием.
- Восточный перевод, версия с «Аллахом» - Поэтому возгорелся гнев Вечного на Его народ, и возгнушался Он Своим наследием.
- Восточный перевод, версия для Таджикистана - Поэтому возгорелся гнев Вечного на Его народ, и возгнушался Он Своим наследием.
- La Bible du Semeur 2015 - Parce qu’ils le demandèrent, ╵il leur envoya des cailles et les rassasia ╵du pain qui venait du ciel .
- リビングバイブル - 人々が肉を欲しがると、空からうずらを降らせ、 天からパンであるマナを お与えになりました。
- Nova Versão Internacional - Pediram, e ele enviou codornizes e saciou-os com pão do céu.
- Hoffnung für alle - Als sie erbittert nach Speise verlangten, da ließ er Wachteln in ihr Lager kommen, und mit Brot vom Himmel machte er sie satt.
- Kinh Thánh Hiện Đại - Khi họ cầu xin, Chúa cho chim cút đến, và ban ma-na từ trời cho họ no nê.
- พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย - พวกเขาร้องขอเนื้อ พระองค์ก็ทรงส่งนกคุ่มมา พระองค์ทรงเลี้ยงพวกเขาให้อิ่มเอมด้วยอาหารจากสวรรค์
交叉引用
- ยอห์น 6:48 - เราคืออาหารแห่งชีวิต
- ยอห์น 6:49 - บรรพบุรุษของท่านได้กินมานาในถิ่นทุรกันดารและได้ตายไป
- ยอห์น 6:50 - นี่คืออาหารที่ลงมาจากสวรรค์ คนที่กินก็จะไม่ตาย
- ยอห์น 6:51 - เราคืออาหารที่มีชีวิตซึ่งลงมาจากสวรรค์ ผู้ใดกินอาหารนี้ก็จะมีชีวิตอยู่ตลอดกาล และอาหารที่เราจะให้เพื่อชีวิตของโลกด้วยก็คือ เลือดเนื้อของเรา”
- ยอห์น 6:52 - ในยามนี้ชาวยิวเริ่มโต้เถียงกันว่า “ชายผู้นี้สามารถให้เลือดเนื้อเรากินได้อย่างไร”
- ยอห์น 6:53 - พระเยซูจึงกล่าวกับเขาเหล่านั้นว่า “เราขอบอกความจริงกับท่านว่า ถ้าท่านไม่กินเนื้อและดื่มโลหิตของบุตรมนุษย์ ท่านก็ไม่มีชีวิตในตัวท่านเอง
- ยอห์น 6:54 - ผู้ที่กินเนื้อและดื่มโลหิตของเราจะมีชีวิตอันเป็นนิรันดร์ และเราจะให้ฟื้นคืนชีวิตในวันสุดท้าย
- ยอห์น 6:55 - เพราะว่าเนื้อของเราคืออาหารแท้เช่นเดียวกับโลหิตของเราที่เป็นของดื่มแท้
- ยอห์น 6:56 - ผู้ที่กินเนื้อและดื่มโลหิตของเราก็ดำรงอยู่ในเรา และเราก็ดำรงอยู่ในผู้นั้น
- ยอห์น 6:57 - พระบิดาผู้ดำรงชีวิตได้ส่งเรามา และเราดำรงชีวิตก็เพราะพระบิดา ดังนั้นผู้ที่กินเราจะมีชีวิตอยู่ได้ก็เพราะเรา
- ยอห์น 6:58 - นี่คืออาหารที่ลงมาจากสวรรค์ ไม่เหมือนอาหารที่บรรพบุรุษกินและตายไป ผู้ที่กินอาหารนี้จะมีชีวิตอยู่ตลอดกาล”
- โยชูวา 5:12 - หลังจากพวกเขารับประทานพืชผลที่ได้จากแผ่นดินนั้นแล้ว มานาก็หยุด คือไม่มีมานาสำหรับชาวอิสราเอลอีกต่อไป แต่ในปีนั้นพวกเขารับประทานพืชผลที่ได้จากแผ่นดินคานาอัน
- กันดารวิถี 11:31 - ครั้นแล้วก็มีลมพัดมาจากพระผู้เป็นเจ้านำนกกระทามาจากทะเล บินลงมาอาศัยอยู่รอบค่ายในระยะห่างเท่ากับเดินไปได้ 1 วัน และสูงจากพื้นดินประมาณ 2 ศอก
- กันดารวิถี 11:32 - ผู้คนพากันลุกขึ้นจับนกกระทาในวันนั้นตลอดวันตลอดคืนและตลอดในวันรุ่งขึ้นด้วย คนที่จับได้น้อยที่สุดได้ 10 โฮเมอร์ แล้วเขาก็ตากเนื้อมันไว้ที่รอบค่าย
- กันดารวิถี 11:33 - แต่ขณะที่เศษเนื้อยังติดอยู่ที่ฟันและยังเคี้ยวไม่หมดเสียด้วยซ้ำ พระผู้เป็นเจ้ากริ้วผู้คนเหล่านั้นมาก พระผู้เป็นเจ้าจึงทำให้พวกเขาเป็นโรคระบาดร้ายแรง
- เฉลยธรรมบัญญัติ 8:3 - แล้วพระองค์ก็ทำให้ท่านถ่อมตัว ปล่อยให้ท่านหิวและเลี้ยงดูท่านด้วยมานาซึ่งท่านไม่รู้จัก บรรพบุรุษของท่านก็เช่นกัน พระองค์ทำให้ท่านทราบว่ามนุษย์มิอาจยังชีพได้ด้วยขนมปังเพียงอย่างเดียว แต่อยู่ได้ด้วยทุกถ้อยคำที่กล่าวจากปากของพระผู้เป็นเจ้า
- สดุดี 78:23 - ถึงกระนั้นพระองค์ยังบัญชาหมู่เมฆเบื้องบน และเปิดประตูท้องฟ้า
- สดุดี 78:24 - แล้วพระองค์โปรดให้มานาโปรยลงมาให้พวกเขารับประทาน พระองค์ให้เมล็ดข้าวแห่งสวรรค์แก่พวกเขา
- สดุดี 78:25 - แต่ละคนได้รับประทานขนมปังของทูตสวรรค์ พระองค์ให้อาหารแก่พวกเขาอย่างอุดมสมบูรณ์
- สดุดี 78:26 - พระองค์ทำให้ลมตะวันออกพัดในฟ้าสวรรค์ และพระองค์นำลมใต้ออกไปด้วยพละกำลังของพระองค์
- สดุดี 78:27 - พระองค์โปรดให้เนื้อสัตว์เทลงมาเพื่อพวกเขามากมายราวกับฝุ่นผง เป็นตัวนกจำนวนมากราวกับเม็ดทรายในทะเล
- สดุดี 78:28 - พระองค์ทำให้เนื้อสัตว์ตกอยู่ท่ามกลางค่ายของพวกเขา รอบๆ บริเวณที่เขาอาศัยอยู่
- ยอห์น 6:31 - บรรพบุรุษของเราได้กินมานา ในถิ่นทุรกันดารตามที่มีบันทึกไว้ว่า ‘พระองค์ให้พวกเขากินอาหารจากสวรรค์’”
- ยอห์น 6:32 - พระเยซูจึงกล่าวกับเขาเหล่านั้นว่า “เราขอบอกความจริงกับท่านว่า โมเสสไม่ได้ให้อาหารจากสวรรค์แก่ท่าน แต่เป็นพระบิดาของเราที่ให้อาหารแท้จริงจากสวรรค์
- ยอห์น 6:33 - เพราะว่าอาหารของพระเจ้าคือผู้ที่ลงมาจากสวรรค์และมอบชีวิตให้แก่โลก”
- เนหะมีย์ 9:20 - พระองค์ประทานพระวิญญาณประเสริฐของพระองค์เพื่อสอนพวกเขา และไม่ขยักมานาของพระองค์จากปากของพวกเขา และให้น้ำแก่พวกเขาเมื่อกระหาย
- อพยพ 16:12 - “เราได้ยินชาวอิสราเอลบ่นไม่พอใจ จงบอกพวกเขาว่า ‘ในเวลาโพล้เพล้พวกเจ้าจะรับประทานเนื้อสัตว์ และเวลาเช้าเจ้าจะรับประทานอาหารจนอิ่ม แล้วพวกเจ้าจะรู้ว่าเราคือพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเจ้า’”
- อพยพ 16:13 - ครั้นพอตกเย็นจะมีนกกระทาบินลงมาอยู่เต็มค่าย และในยามเช้าน้ำค้างก็จะตกอยู่รายรอบค่าย
- อพยพ 16:14 - เมื่อน้ำค้างแห้งเหือดไปแล้วก็มีเกล็ดบางๆ ละเอียดราวกับน้ำค้างแข็งเกาะอยู่บนพื้นดินทั่วถิ่นทุรกันดาร
- อพยพ 16:15 - เมื่อชาวอิสราเอลเห็นก็พากันถามไถ่ว่า “นี่อะไร” เหตุเพราะไม่รู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร โมเสสจึงบอกพวกเขาว่า “เป็นอาหารเกล็ดที่พระผู้เป็นเจ้าให้พวกท่านรับประทาน
- อพยพ 16:16 - พระผู้เป็นเจ้าสั่งไว้ว่า ‘ทุกคนจงเก็บอาหารเกล็ดนี้ไว้ให้พอที่พวกเจ้าจะรับประทาน คือประมาณคนละ 1 โอเมอร์ และเก็บได้ตามจำนวนคนในกระโจมของตน’”
- อพยพ 16:17 - ชาวอิสราเอลทำตามคำนั้น บางคนเก็บมาก บางคนเก็บน้อย
- อพยพ 16:18 - แต่เมื่อเขาใช้โอเมอร์ตวงแล้ว คนที่เก็บสะสมมากไม่ได้มีเหลือเฟือ และคนที่เก็บสะสมเพียงเล็กน้อยก็ไม่ขัดสน แต่ละคนเก็บได้พอเพียงเท่าที่ตนจะรับประทาน
- อพยพ 16:19 - แล้วโมเสสพูดกับพวกเขาว่า “อย่าให้ใครมีอาหารเกล็ดเหลือไว้จนรุ่งเช้า”
- อพยพ 16:20 - แต่พวกเขาไม่ฟังโมเสส บางคนเก็บไว้จนรุ่งเช้า จึงเกิดหนอนขึ้นและส่งกลิ่นเหม็น โมเสสจึงโกรธพวกเขา
- อพยพ 16:21 - ทุกเช้าแต่ละคนเก็บอาหารเกล็ดมากเท่าที่ตนจะรับประทานได้ แต่เมื่อแดดร้อนจัด อาหารเกล็ดก็ละลาย
- อพยพ 16:22 - ในวันที่หกพวกเขาเก็บอาหารเกล็ดมากเป็นสองเท่า คือคนละ 2 โอเมอร์ แล้วบรรดาหัวหน้าของมวลชนมารายงานแก่โมเสส
- อพยพ 16:23 - ท่านบอกพวกเขาว่า “พระผู้เป็นเจ้าได้บัญชาว่า ‘พรุ่งนี้เป็นวันหยุดพักที่แท้จริง เป็นวันสะบาโตที่บริสุทธิ์สำหรับพระผู้เป็นเจ้า อะไรที่ท่านจะอบหรือต้มก็แล้วแต่ ท่านควรเก็บสิ่งที่เหลือไว้จนถึงเช้า’”
- อพยพ 16:24 - พวกเขาจึงเก็บอาหารเกล็ดไว้จนถึงเช้า ตามที่โมเสสสั่ง อาหารเกล็ดไม่มีกลิ่นเหม็นและไม่ขึ้นหนอน
- อพยพ 16:25 - โมเสสกล่าวว่า “วันนี้รับประทานอาหารเกล็ดที่เหลือเก็บไว้ เพราะเป็นวันสะบาโตสำหรับพระผู้เป็นเจ้า วันนี้ในทุ่งนาจะไม่มีอาหารเกล็ดให้พวกท่านหาอีก
- อพยพ 16:26 - ฉะนั้นท่านสามารถเก็บอาหารเกล็ดได้ 6 วัน ส่วนวันที่เจ็ดซึ่งเป็นสะบาโตจะไม่มีอาหารเกล็ดให้เก็บ”
- อพยพ 16:27 - ในวันที่เจ็ดมีบางคนออกไปเก็บอาหารอีก แต่ก็ไม่พบ
- อพยพ 16:28 - พระผู้เป็นเจ้ากล่าวกับโมเสสว่า “พวกเจ้าจะยังไม่ปฏิบัติตามคำบัญญัติและกฎบัญญัติของเราไปอีกนานแค่ไหน
- อพยพ 16:29 - จงใส่ใจว่าพระผู้เป็นเจ้าได้ให้วันสะบาโตแก่เจ้า ฉะนั้นในวันที่หก พระองค์ให้อาหารเกล็ดแก่เจ้าพอสำหรับ 2 วัน ทุกคนในพวกเจ้าจงอยู่กับที่ของตนเอง อย่าให้ใครออกไปจากที่ของตนในวันที่เจ็ด”
- อพยพ 16:30 - ดังนั้นผู้คนจึงพักผ่อนในวันที่เจ็ด
- อพยพ 16:31 - ชาวอิสราเอลเรียกชื่ออาหารเกล็ดว่า มานา ซึ่งมีลักษณะเหมือนเมล็ดผักชีสีขาว รสชาติเหมือนอาหารเกล็ดกรอบผสมน้ำผึ้ง
- อพยพ 16:32 - โมเสสพูดว่า “พระผู้เป็นเจ้าสั่งไว้ว่า ‘จงเก็บมานาไว้ 1 โอเมอร์สำหรับทุกชาติพันธุ์ของเจ้า เพื่อพวกเขาจะได้รู้จักอาหารเกล็ดที่เราให้พวกเจ้ารับประทานในถิ่นทุรกันดาร ในช่วงเวลาที่เราพาเจ้าออกจากแผ่นดินอียิปต์’”
- อพยพ 16:33 - โมเสสพูดกับอาโรนว่า “เอาภาชนะมาใส่มานา 1 โอเมอร์ แล้ววางไว้ ณ เบื้องหน้าพระผู้เป็นเจ้าเพื่อเก็บไว้ให้ทุกชาติพันธุ์ของพวกท่าน”
- อพยพ 16:34 - อาโรนวางมานาไว้ที่หน้าหีบพันธสัญญาเพื่อเก็บไว้ตามคำพระผู้เป็นเจ้าที่สั่งไว้กับโมเสส
- อพยพ 16:35 - ชาวอิสราเอลรับประทานมานาเป็นเวลา 40 ปี จนกระทั่งเคลื่อนย้ายมาถึงดินแดนที่จะตั้งรกรากอยู่ได้ พวกเขารับประทานมานาจนเดินทางมาถึงชายแดนของดินแดนคานาอัน
- กันดารวิถี 11:4 - คนชาติอื่นในหมู่ชาวอิสราเอลนึกอยากจะกินอาหารบางชนิดเป็นอย่างยิ่ง ชาวอิสราเอลนั่งร่ำไห้อีก และพูดกันว่า “ใครจะให้เนื้อพวกเรากินได้บ้างนี่
- กันดารวิถี 11:5 - พวกเรายังจำได้ว่ามีปลาที่เคยกินในอียิปต์โดยไม่ต้องเสียเงิน อีกทั้งแตงกวา แตงโม ต้นหอมเทศ หัวหอม และกระเทียม
- กันดารวิถี 11:6 - บัดนี้ชีวิตจิตใจของเราห่อเหี่ยว แต่ก็ไม่เห็นสิ่งใดนอกจากมานานี้เท่านั้น”
- กันดารวิถี 11:7 - มานาเป็นเหมือนเมล็ดผักชี และมีลักษณะคล้ายกับยางไม้หอม
- กันดารวิถี 11:8 - ผู้คนเดินเก็บมานามาบดด้วยโม่หรือใส่ครกตำ ใส่หม้อต้มเพื่อทำเป็นขนม มีรสชาติเหมือนขนมอบกับน้ำมัน
- กันดารวิถี 11:9 - ยามน้ำค้างลงในยามค่ำที่ค่าย มานาก็ตกลงมาพร้อมกับน้ำค้างนั้น
- สดุดี 78:18 - พวกเขาตั้งใจลองดีกับพระเจ้า โดยเรียกร้องอาหารที่เขานึกอยาก