Old Testament
- ปฐกปฐมกาล
- อพยอพยพ
- ลนตเลวีนิติ
- กดวกันดารวิถี
- พบญพระราชบัญญัติ
- ยชวโยชูวา
- วนฉผู้วินิจฉัย
- นรธนางรูธ
- 1ซมอ1 ซามูเอล
- 2ซมอ2 ซามูเอล
- 1พกษ1 พงศ์กษัตริย์
- 2พกษ2 พงศ์กษัตริย์
- 1พศด1 พงศาวดาร
- 2พศด2 พงศาวดาร
- อสรเอสรา
- นหมเนหะมีย์
- อสธเอสเธอร์
- โยบโยบ
- สดดเพลงสดุดี
- สภษสุภาษิต
- ปญจปัญญาจารย์
- พซมเพลงซาโลมอน
- อสยอิสยาห์
- ยรมเยเรมีย์
- พคคเพลงคร่ำครวญ
- อสคเอเสเคียล
- ดนลดาเนียล
- ฮชยโฮเชยา
- ยอลโยเอล
- อมสอาโมส
- อบดโอบาดีย์
- ยนาโยนาห์
- มคามีคาห์
- นฮมนาฮูม
- ฮบกฮาบากุก
- ศฟยเศฟันยาห์
- ฮกกฮักกัย
- ศคยเศคาริยาห์
- มลคมาลาคี
Bible Versions
Settings
Show Verse Number
Show Title
Show Footnotes
Verse List View
อาโรนและมิเรียมอิจฉาโมเสส
1มิเรียมและอาโรนได้พูดติโมเสส เหตุหญิงคนเอธิโอเปียที่ท่านได้แต่งงานด้วย เพราะโมเสสได้แต่งงานกับหญิงคนเอธิโอเปียคนหนึ่ง
2เขาทั้งสองกล่าวว่า “พระเยโฮวาห์ตรัสทางโมเสสคนเดียวเท่านั้นจริงหรือ พระองค์ไม่ตรัสทางเราบ้างหรือ” พระเยโฮวาห์ทรงได้ยิน
3(โมเสสเป็นคนถ่อมใจมากยิ่งกว่าคนทั้งปวงที่พื้นแผ่นดิน)
4ทันใดนั้นพระเยโฮวาห์ตรัสกับโมเสสและอาโรนกับมิเรียมว่า “เจ้าทั้งสามจงออกมาที่พลับพลาแห่งชุมนุม” เขาทั้งสามก็ออกมา
5พระเยโฮวาห์ก็เสด็จลงมาในเสาเมฆ ประทับยืนที่ประตูพลับพลาแห่งชุมนุม ทรงเรียกอาโรนและมิเรียม เขาทั้งสองก็มาข้างหน้า
6พระองค์ตรัสว่า “จงฟังถ้อยคำของเรา ถ้าจะมีผู้พยากรณ์ท่ามกลางเจ้าทั้งหลาย เราพระเยโฮวาห์จะสำแดงตัวแก่ผู้นั้นเป็นนิมิต เราจะพูดกับเขาทางฝัน
7สำหรับโมเสสผู้รับใช้ของเราก็ไม่เป็นเช่นนั้น ในวงศ์วานทั้งหมดของเราเขาสัตย์ซื่อ
8เราพูดกับเขาปากต่อปากอย่างชัดเจน ไม่พูดเร้นลับ และเขาเห็นสัณฐานของพระเยโฮวาห์ ไฉนเจ้าไม่กลัวที่จะพูดติโมเสสผู้รับใช้ของเรา”
9พระเยโฮวาห์ทรงกริ้วเขามาก แล้วเสด็จไปเสีย
10เมื่อเมฆลอยพ้นพลับพลาไป ดูเถิด มิเรียมก็เป็นโรคเรื้อน ขาวดุจหิมะ อาโรนหันไปดูมิเรียมและดูเถิด นางเป็นโรคเรื้อน
11และอาโรนพูดกับโมเสสว่า “ข้าแต่เจ้านายของข้าพเจ้า อนิจจาเอ๋ย ขออย่าลงโทษบาปเราทั้งสองที่ได้กระทำความเขลาและบาปเช่นนี้
12ขออย่าให้มิเรียมเป็นเหมือนคนที่ตายแล้ว ดุจคนที่คลอดจากครรภ์มารดามีเนื้อกุดไปครึ่งหนึ่ง”
13และโมเสสได้ร้องทูลพระเยโฮวาห์ว่า “โอ ข้าแต่พระเจ้า ขอพระองค์ทรงรักษานาง ข้าพระองค์ทูลวิงวอนต่อพระองค์”
14แต่พระเยโฮวาห์ตรัสกับโมเสสว่า “ถ้าพ่อของนางถ่มน้ำลายรดหน้านาง นางจะละอายอยู่เจ็ดวันมิใช่หรือ จงกักนางไว้นอกค่ายเจ็ดวัน ภายหลังจึงให้กลับเข้ามาได้”
15ดังนั้นมิเรียมจึงถูกกักอยู่นอกค่ายเจ็ดวัน และประชาชนก็มิได้ยกเดินไปจนกว่ามิเรียมกลับเข้ามาอีก
16แล้วภายหลังประชาชนก็ยกเดินจากตำบลฮาเซโรทไปตั้งค่ายอยู่ที่ถิ่นทุรกันดารปาราน
Copyright 2003 Philip Pope CC BY-NC-ND