1ไม่​นาน​หลัง​จาก​นั้น เหล่า​สาวก​มา​หา​พระ​เยซู​เพื่อ​ถาม​ว่า “ใคร​เป็น​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่​ที่​สุด​ใน​อาณาจักร​แห่ง​สวรรค์”

2พระ​องค์​เรียก​เด็ก​เล็กๆ คน​หนึ่ง​มา​ยืน​ต่อ​หน้า​พวก​เขา

3แล้ว​กล่าว​ว่า “เรา​ขอบอก​ความ​จริง​กับ​เจ้า​ว่า ถ้า​พวก​เจ้า​ไม่​เปลี่ยน​มา​เป็น​เหมือน​เด็กๆ พวก​เจ้า​จะ​เข้า​สู่​อาณาจักร​แห่ง​สวรรค์​ไม่​ได้

4ถ้า​ผู้​ใด​ก็​ตามที่​ถ่อม​ตน​ดัง​เช่น​เด็ก​คน​นี้ เขา​จะ​เป็น​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่​ที่สุด​ใน​อาณาจักร​แห่ง​สวรรค์

5และ​ใคร​ก็​ตาม​รับ​เด็ก​เล็กๆ เช่นนี้​ใน​นาม​ของ​เรา​ก็​ถือ​ได้​ว่า รับ​เรา​ด้วย

6แต่​หาก​เขา​เป็น​ต้น​เหตุ​ให้​คน​หนึ่ง​ใน​บรรดา​เด็ก​เล็กๆ เหล่า​นี้​ที่​มี​ความ​เชื่อ​ใน​เรา​พลั้ง​พลาด​ไป18:6 พลั้งพลาด หรือ​ล้มเลิก​ความ​เชื่อ หรือ​ทำ​บาป ให้​ถ่วง​คอ​เขา​ด้วย​หิน​โม่แป้ง​ก้อน​ใหญ่ เพื่อ​จะ​ได้​จม​ลง​ไป​ใต้​ทะเล​ลึก​จะ​ดี​กว่า

7วิบัติ​จง​เกิด​แก่​โลก เพราะ​การ​ล่อลวง​ให้​คน​ทำ​บาป การ​ล่อลวง​เหล่า​นั้น​มักจะ​มา​ถึง​ตัว แต่​วิบัติ​จะ​เกิด​แก่​คน​ที่​นำ​สิ่ง​ล่อลวง​มา

8ถ้า​มือ​หรือ​เท้า​เป็น​เหตุ​ให้​เจ้า​กระทำ​บาป ก็​จง​ตัด​ทิ้งเสีย เจ้า​จะ​มี​ชีวิต​ตลอด​ไป​เยี่ยง​คน​พิการ​และ​ง่อยเปลี้ย​ก็​ยัง​ดี​กว่า​มี​มือ​หรือ​เท้า​ทั้ง​สอง​ข้าง​แล้ว​ต้อง​ถูก​โยน​ลง​ใน​ไฟ​ที่​ลุกโชน​ชั่วนิรันดร์

9ถ้า​ตา​ของ​เจ้า​เป็น​เหตุ​ให้​เจ้า​ทำ​บาป ก็​จง​ควัก​ทิ้งเสีย เจ้า​จะ​มี​ชีวิต​ตลอด​ไป​ด้วย​ตา​ข้าง​เดียว​ก็​ยัง​ดี​กว่า​มี​ตา​สอง​ข้าง​และ​ต้อง​ถูก​โยน​ลง​ใน​ไฟ​นรก​ด้วย

10เจ้า​จง​ระมัดระวัง อย่า​ดูหมิ่น​คน​หนึ่ง​คน​ใด​ใน​พวก​เด็กๆ เหล่า​นี้ เรา​ขอบอก​เจ้า​ว่า เหล่า​ทูต​สวรรค์​ประจำ​ตัว​ของ​เขา​ใน​สวรรค์​เข้า​เฝ้า​พระ​บิดา​ของ​เรา​ใน​สวรรค์​เสมอ [

11ด้วย​ว่า​บุตรมนุษย์​มา​เพื่อ​ช่วย​ผู้​หลงหาย​ให้​รอด​พ้น]18:11 […] สำเนา​โบราณ​บาง​ฉบับ​มี​ข้อความ​ตอนนี้​รวม​อยู่​ด้วย

12เจ้า​คิดเห็น​อย่างไร ถ้า​คน​หนึ่ง​มี​แกะ 100 ตัว ตัว​หนึ่ง​หลงหาย​ไป เขา​จะ​ไม่​ปล่อย 99 ตัว​ไว้​บน​ภูเขา แล้ว​ตาม​หา​ตัว​ที่​หาย​หรือ

13เรา​ขอบอก​ความ​จริง​กับ​เจ้า​ว่า ถ้า​เขา​พบ​แกะ​ตัว​นั้น​แล้ว เขา​จะ​ชื่นชม​ยินดี​ยิ่งกว่า 99 ตัวที่​ไม่​หลงหาย

14ฉะนั้น​พระ​บิดา​ใน​สวรรค์​ไม่​ประสงค์​ให้​เด็ก​น้อย​อย่าง​เด็ก​เหล่า​นี้​หลงหาย​ไป​แม้แต่​คน​เดียว

15ถ้า​พี่​หรือ​น้อง​ของ​เจ้า​ทำ​ผิด​บาป​ต่อ​เจ้า ก็​จง​ไป​แจ้ง​ความ​ผิด​แก่​เขา​สอง​ต่อ​สอง ถ้า​เขา​ฟัง​เจ้า เจ้า​จะ​ได้​พี่น้อง​คืน​มา

16แต่​ถ้า​เขา​จะ​ไม่​ฟัง​เจ้า จง​พา​อีก​คน​หรือ​สอง​คน​ไป​ด้วย​กัน​กับ​เจ้า เพื่อ​ว่า ‘ข้อ​กล่าวหา​ทุก​ข้อ​จะ​ต้อง​มี​พยาน​ปาก 2 หรือ 3 คน​จึง​จะ​ถือ​เป็น​หลักฐาน​ยืนยัน​ได้’18:16 เฉลยธรรมบัญญัติ 19:15

17ถ้า​เขา​ไม่​ยอม​ฟัง​คน​เหล่า​นั้น ก็​จง​ไป​แจ้ง​แก่​คริสตจักร และ​ถ้า​เขา​ไม่​ยอม​ฟัง​แม้แต่​คริสตจักร จง​คิด​เสมือน​ว่า​เขา​เป็น​คนนอก​และ​คน​เก็บ​ภาษี

18เรา​ขอบอก​ความ​จริง​กับ​พวก​เจ้า​ว่า อะไร​ก็​ตามที่​เจ้า​ห้าม​ใน​โลก ก็​จะ​ถูก​ห้าม​ใน​สวรรค์ และ​อะไร​ก็​ตามที่​เจ้า​อนุญาต​ใน​โลก ก็​จะ​ได้​รับ​อนุญาต​ใน​สวรรค์

19เรา​ขอบอก​เจ้า​อีก​ว่า ถ้า 2 คน​ใน​พวก​เจ้า​เห็น​พ้อง​ต้อง​กัน​ใน​เรื่อง​อะไร​ก็​ตามที่​เจ้า​ขอ​ใน​โลก พระ​บิดา​ของ​เรา​ใน​สวรรค์​ก็​จะ​กระทำ​สิ่ง​นั้น​ให้

20เพราะ​ว่า 2 หรือ 3 คน​ประชุม​กัน​อยู่​ที่​ไหน​ใน​นาม​ของ​เรา เรา​ก็​อยู่​ที่​นั่น​ร่วม​กับ​เขา”

21ครั้น​แล้ว​เปโตร​มา​พูด​กับ​พระ​เยซู​ว่า “พระ​องค์​ท่าน เมื่อ​พี่น้อง​กระทำ​ผิด​บาป​ต่อ​ข้าพเจ้า ข้าพเจ้า​จะ​ยกโทษ​ให้​แก่​เขา​กี่​ครั้ง ถึง 7 ครั้ง​หรือ”

22พระ​เยซู​กล่าว​กับ​เขา​ว่า “เรา​ขอบอก​เจ้า​ว่า ไม่​ใช่​ถึง 7 ครั้ง แต่​ถึง 77 ครั้ง18:22 77 ครั้ง หรือ 70 คูณ 7 หมายถึง​ไม่​มี​ข้อ​จำกัด

23ด้วย​เหตุ​นี้ อาณาจักร​แห่ง​สวรรค์​เปรียบ​เสมือน​กษัตริย์​ผู้​หนึ่ง​ที่​ใคร่​จะ​คิด​บัญชี​กับ​บรรดา​ทาส​รับใช้

24เมื่อ​เริ่ม​คิด​บัญชี คน​ที่​เป็น​หนี้ 10,000 ตะลันต์18:24 10,000 ตะลันต์ มี​ค่า​เท่า​กับ​เงิน​หลาย​สิบ​ล้าน​บาท​ถูก​นำ​ตัว​มา

25ใน​เมื่อ​เขา​ไม่​มี​เงิน​พอ​ที่​จะ​จ่าย กษัตริย์​จึง​สั่ง​ให้​เขา​ขาย​ตน​เอง รวมทั้ง​ภรรยา ลูกๆ และ​ทุก​สิ่ง​ที่​เขา​มี​เพื่อ​จ่าย​คืน​ให้

26ทาส​รับใช้​จึง​ก้ม​กราบ​ตรง​หน้า​กษัตริย์​พลาง​พูด​ว่า ‘ขอ​โปรด​ผลัด​ไว้​ก่อน แล้ว​ข้าพเจ้า​จะ​จ่าย​ทุก​สิ่ง​คืน​ให้’

27ครั้น​แล้ว​กษัตริย์​ของ​ทาส​รับใช้​รู้สึก​สงสาร จึง​ปล่อย​เขา​ไป​และ​ยก​หนี้​ให้

28แต่​แล้ว​ทาส​รับใช้​คน​นั้น​ไป​เจอ​เพื่อน​ผู้​รับใช้​คน​หนึ่ง​ซึ่ง​เป็น​หนี้​เขา 100 เดนาริอัน18:28 1 เดนาริอัน เป็น​เงิน​มี​ค่า​ประมาณ​ค่าแรง​ทำงาน 1 วัน เขา​จับ​ตัว​มา​กระชาก​คอ​แล้ว​ตะคอก​ใส่​ว่า ‘จ่าย​หนี้​คืน​มา​ให้​หมด’

29ดังนั้น​เพื่อน​ผู้​รับใช้​ก้ม​ตัว​ลง​อ้อนวอน​เขา​ว่า ‘ขอ​โปรด​ผลัด​ไว้​ก่อน แล้ว​เรา​จะ​จ่ายคืน​ให้’

30เขา​ไม่​ยินยอม แต่​โยน​เขา​เข้า​คุก​จนกว่า​จะ​จ่ายคืน​หมด

31เมื่อ​บรรดา​เพื่อน​ผู้​รับใช้​ของ​เขา​เห็น​เหตุการณ์​ที่​เกิด​ขึ้น​ก็​เศร้าใจ​มาก จึง​ไป​รายงาน​เรื่อง​แก่​กษัตริย์​ของ​เขา​ตาม​สิ่ง​ที่​เกิด​ขึ้น

32กษัตริย์​จึง​เรียก​ตัว​เขา​มา​พูด​ว่า ‘เจ้า​เป็น​ทาส​รับใช้​ที่​ชั่วร้าย เรา​ยก​หนี้​ทั้ง​หมด​ให้​เจ้า เพราะ​เจ้า​ได้​อ้อนวอน​เรา

33เจ้า​ไม่​ควร​มี​เมตตา​ต่อ​เพื่อน​ผู้​รับใช้​ของ​เจ้า ตามที่​เรา​ได้​มี​เมตตา​ต่อ​เจ้า​หรือ’

34กษัตริย์​ผู้​นั้น​โกรธ​จึง​มอบ​ตัว​เขา​ให้​กับ​เจ้าหน้าที่​ให้​ทรมาน​จนกว่า​เขา​จะ​จ่าย​หนี้​คืน​หมด

35พระ​บิดา​ของ​เรา​ใน​สวรรค์​จะ​กระทำ​เช่นนั้น​ต่อ​เจ้า​ด้วย หากว่า​ทุก​คน​ใน​พวก​เจ้า​ไม่​ยกโทษ​ให้​แก่​พี่น้อง​ของ​เจ้า​ด้วย​ใจ​จริง”